Čuveni srpski junak koji se nije odvajao od svog konja Šarca i buzdovana s kojim je po srpskim mitovima i legendama tukao Turke kad god je to želeo, ipak nije bio toliki heroj, jer je umro kao turski sluga i borac u boju protiv hrišćana.
Srbi vijekovima žive na mitovima i legendama, a čak ih i u školama uče pogrešno. Generacije ljudi u Srbiji odrasle su na mitu o Marku Kraljeviću, kao junaku kome Turci ne mogu ništa i koji “bije” Musu Kesedžiju kad god to poželi. Ipak, stvarnost i istorijske činjenice nam govore drugačije, a to je da Marko Mrnjavčević (svetovno ime “srpskog junaka”) nije bio toliko hrabar u boju s Turcima, već je kao njihov vazal poginuo boreći se protiv hrišćanstva!
Koliko su Srbi zaludeli u mitu o Marku Kraljeviću govore mnogi geografski pojmovi, ulice, trgovi i spomenici koji nose ime ovog “junaka” koji po istorijskim zapisima nikako taj oreol nije zaslužio.
Najpoznatiji geografski pojmovi su Markov grad ili Markove kule (Prilepski grad – srednjovekovna tvrđava iznad Prilepa), Markovo kale (brdo) 4,5 kilometara od Vranja, zatim postoji i njegov manastir u blizini skoplja (završio ga Mrnjavčević 1372. godine).
U umetničkom pamćenju Marko Kraljević najveći je junak, a narodni pesnici su mu pripisali mnoge osobine nadčoveka, te tako on u nizu junačkih pesama iz njegovog ciklusa čupa drveće, podiže stene, cedi suvu drenovinu, sabljom preseca kamen, na svojim opancima nosi čitava brda, ore drumove, napija svog konja Šarca od koga se ne razdvaja i od svog „šestoperog“ buzdovana, od kojeg svi strepe…. Ipak ovo je sve samo mit i dokaz koliko su Srbi skloni legendama.
U istoriji će ostati upisano da je on sin kralja Vukašina Mrnjavčevića, savladara srpskog cara Uroša, i Jevrosime, sestre u pesmama takođe opevanog srpskog junaka vojvode Momčila.
On je, da ga je sreća malo poslužila moga biti upisan i zlatnim slovima u istoriji Srbije jer je bio legitima naslednik srpskog carskog prestola, a čak je i nosio titulu mladog kralja, ali san o vladanju velikim srpskim carstvom prekinuli su Turci koji su krenuli u osvajački pohod ka Balkanu!
Posle poraza srpske vojske u Maričkoj bitci 1371. godine i pogibije kralja Vukašina, Marko kao mladi kralj postaje turski vazal i sluga!
Na nesreću svih Srba, istorijski zapisi nam razbijaju sve iluzije, te tako pišu da je Marko Kraljević baš kao turski sluga 1395. godine u bici na Rovinima poginuo od hrišććanskog mača vojnika vlaškog vojvode Mirče.
Prema nekim istorijskim zapisima Marko kao hrišćanin koji se borio na turskoj strani protiv hrišćanstva rekao je: “Ja kažem i molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu“.
Srbi nisu nikada prihvatili ovu istinu, već su spevali pesmu o pogibiji svog junaka u kojoj on nije poginuo od ljudske ruke, jer je bio nadčovek, već je preminuo prirodnom smrću i sahranjen je na Svetoj Gori, a njegov grob nije obeležen kako se njegovi dušmani ne bi mrtvom Marku svetili!
Sam lider SPO-a Vuk Drašković tezu o Marku Kraljeviću kao čoveku koji nije zaslužio da bude opevan u pesmama izneo.
(Telegraf.rs)
Nema komentara:
Objavi komentar